1 Kasım - Museum of Edinburgh, Canongate Kirk, Museum of Childhood

 Başlıktan da göreceğiniz üzere gayet verimli bir gün oldu benim için. Grupla hareket şehir içinde gayet kolay. Gezi planlamasını da güzel yaptığım için bana soruyorlar, bugün ne yapmamızı tavsiye edersin diye. Ben de planlarımı anlatıyorum, bugün şuraya gitmek istiyorum diye. İşi olmayan geliyor, işi olan işini bitirip geliyor ya da hiç gelmiyor. Tamamen özgür irade.

Dersimiz bittikten sonra sandviçlerimizi yiyip yine The Royal Mile'ın sonuna doğru Canongate tarafında yer alan Museum of Edinburgh'a gittik ilk önce. 

Yine ücretsiz bir müze (çok kalp) ve sarı bina ile beyaz binanın birleşiminden oluşan bir müze. Küçük gibi duruyor ama içi oldukça geniş ve Edinburgh'un tarihini anlayabileceğiniz, benim aşırı ilgimi çeken bir müze olmuştu burası. Yanlış bilmiyorsam bu sarı bina 1570 yılından kalma. Ya ben fena aşık oluyorum galiba 💘 Ayrıca Outlander dizisinde de bu mekan kullanılmış.

Aslında bu müzeyi ayrı anlatmak gerekir çünkü tüm şehir hikayesi burada saklı. Mesela ben İngiliz baskınlarından korkan halkın asla Edinburgh Kalesinin içini terketmeyişlerini, artan nüfus nedeniyle barınma sorununu çözmek için binaların gökdelen gibi 15 kata ulaşan yapı çözümlerini bulduklarını burada öğrenmiştim.

Nüfus yoğunluğunun dayanılmaz bir hal almasıyla, daha fazla kat ekleyemedikleri binaların bu sefer de yerin altına doğru gidişini, insanların pencere olmayan evlerde 20-30 kişi yaşadığını, daracık girişi olan close'ların neden inşa edildiğini burada öğrenmiştim.

Şehre su getirmek için büyük ağaç kovuklarından yararlandıklarını, ayak basılamayacak derecede pis olan şehirde yolculuk yapmak için zenginlerin tahtırevanlarının olduğunu,

 Old town & New Town şehir planlarının nasıl olduğunu, 

Zenginlerin hep zengin, fakirlerin (bir süreliğine) hep fakir olduğunu, ancak İskoç Aydınlanmasından sonra bir ulusun gelişiminin hep birlikte gelişimle olacağına karar verildiğini,

 Yani kısaca Edinburgh'un tarihi hakkında ne biliyorsam bu müzede öğrendiğimi söylemek isterim. O yüzden gezdiğim müzeler arasında aklımda en çok kalan, en öğretici olan, en sevdiğim müze burası oldu. İçeri girerken asla tahmin etmeyeceğim zenginlikte bilgilere ulaştım burada.

 Eğer bir şehrin hangi aşamalardan geçerek bugünlere geldiğini görmek istiyorsanız kesinlikle gidilmesi gereken bir müze, Museum of Edinburgh.

Ayrıca gıcırdayan tahta sevdalısıysanız da mutlaka ayak basmanız gereken bir mekan. 😂

Müzenin karşısında Canongate Kilisesi ve mezarlığı var. Biz gittiğimizde kilise kapalıydı ama mezarlığı kesinlikle ziyaret etmem gerekiyordu. Ekonomi okuyanların çok yakından bildiği bir isim olan Adam Smith'in mezarlığı buradaydı.

 "Ekonominin Babası" ve "Kapitalizmin Babası" olarak anılan İskoç ekonomist, ahlak filozofu, politik ekonominin öncüsü ve İskoç Aydınlanması sırasındaki önemli bir figür olan Adam Smith, tüm ekonomi okuyanların zamanında iğrenç esprilerine neden olan görünmez el fikrinin de babası. Her şeyin babası maaşallah.

Mezarlık turunu bitirince hadi dedim, şimdi sırada çocukluk müzesi var. Museum of Childhood, yine Royal Mile üzerinde, dünya üzerinde çocukluk tarihi alanında uzmanlaşmış ilk müze. Ne güzel ki burası da ücretsiz. 

18. yüzyıldan 21. yüzyıla kadarki periyodu içeren oldukça geniş bir koleksiyona sahip. Öne çıkanlar arasında Kindertransport ile (İkinci Dünya Savaşı'ndan önceki dokuz ay boyunca, 1938-39'da Nazi kontrolündeki topraklardan çocukları kurtarmak için düzenlenen organizasyon) bir çocuğun İngiltere'ye getirdiği bir oyuncak ayı, çalışan aydınlatma ve tesisat sistemlerine sahip bir bebek evi, 1740'tan kalma bir Kraliçe Anne bebeği, ve Lileen Hardy'nin el yapımı "Bir Gecekondu Çocuğunun Yaşam Tarihi" kitapçığının bir kopyası yer alıyor.  Ayrıca ziyaretçilerin eski oyuncakların bir kısmı ile oynamasını da sağlıyorlar.

Oradan da çıkınca artııııık evlere dedik, hava Ankara'ya göre baya erken kararıyor, 16:30 gibi güneşi yolluyoruz evine. Hal böyle olunca sanki vakit baya ilerlemiş gibi hissediyoruz. Ama evlere dağılmadan önce noel süslerini görmeyi ihmal etmedik.

Bu da içi.

Canongate'den bir görüntü ile günümü bitiriyorum: