29 Kasım - Bir Şehrin Gökyüzüyle Kurduğu İlişki: Gri Ama Huzurlu

 Edinburgh’a ilk geldiğim gün, gökyüzünün rengine uzun uzun baktım. Griydi — öyle sıradan bir gri değil, kendi içinde binlerce tonu olan bir gri. İlk başta eksiklik gibi geldi bana; sanki şehir renklerini unutmuş gibiydi. Oysa birkaç gün sonra fark ettim: burada mavi gökyüzü bir ödül değil, nadir bir misafir. Asıl kalıcı olan gri. Ve o griliğin içinde bir sessizlik, bir kabul duygusu var. Edinburgh'tan yıllar yıllar önce Londra'yı görmüştüm. Londra da aynı girliğe sahipti yeri geldiğinde. Ama bu iki şehirde grilik farklı boyutlarda yaşanıyordu. Edinburgh'un griliği Londra'ya göre daha fazlaydı, Londra sanki griliği üzerinden kolayca savuştururken Edinburgh üzerinden atmaktan çok onu üzerine giysi gibi geçiriyordu.

Bu şehir, gökyüzüyle yarışmıyor; onunla uyum içinde yaşıyor. Taş binalar, ıslak kaldırımlar, puslu tepelere uzanan dar sokaklar... Hepsi aynı tonun içinde eriyor. Yağmur başladığında kimse şemsiye açmıyor, rüzgârda kimse sinirlenmiyor. İnsanlar, yağmur altında ıslanırken asla acele etmiyor; sanki bu havayı kabullenmekle kendilerini de biraz kabullenmiş gibiler. Yağmur da sanki bunu bilerek asla şiddetli yağmıyor. Sokağı, binaları, insanları yıkıyor gibi değil de okşuyormuş gibi sakin ve incecik damlalar halinde yağıyor. Gri burada renksizlik değil, bir denge biçimi. Gökyüzüyle şehir birbirine karışmış; biri soluk alıyorsa diğeri de veriyor.

Artık sabahları perdeyi açtığımda gökyüzüne bakıp hava durumunu sormuyorum. Çünkü biliyorum: gri olacak. Ama o griyle birlikte gelen bir huzur da olacak. Bazen bir kahvenin buharında, bazen taş duvarın ıslak parlaklığında. Edinburgh bana şunu öğretti: bazı şehirler güneşle değil, bulutlarla parlar.

İşte bu yüzden, yağmur altında ıslanırken yürümek, ya da içeride olup kahveni yudumlamak, kahve içmesen bile sarı abajur ışığında kitap okumak, yatağın içinde dinlenmek, masa başında çalışmak, hep koyu ve kasvetli renklerle bile olsa hayatını renklendiriyor insanın.

Rengi bulmak istiyorsan rengi buluyorsun burada. Ama içinde, ama dışında. Sadece nereye bakacağını bilmen önemli.